Buurtvereniging De Heikant bestond 75 jaar op 1 september 2022. Tijdens de gezinsdagen is uitgebreid stilgestaan bij dit bijzondere feit.
In het jubileumjaar blikken we maandelijks samen met Heikanters terug op hun herinneringen aan onze buurtvereniging. Deze herinneringen zullen we met jullie delen in onze maandelijkse nieuwsbrief De Heikanter. Deze maand delen we het interview met Maria van Kollenburg, geboren in De Heikant aan de Dr. De Steenhuijsenlaan 1 op 24 mei 1953. Maria woont samen met Mari Vogels, die eveneens in De Heikant is geboren aan de Kapelweg 6.
Maria werd geboren in het gezin van Jan van Kollenburg en Miet van Kuijk en kwam ter wereld zonder dat er een verloskundige of dokter bij de bevalling aanwezig was. Maria zegt daarover: “ik was denk ik heel nieuwsgierig en kon niet langer wachten en ….. nieuwsgierig ben ik nog steeds”.
Haar vader had haar in handdoeken gewikkeld en had in eerste instantie niet opgemerkt dat Maria geboren was met een forse handicap. Pas toen de dokter later op bezoek kwam werd dit duidelijk. Maria praat zonder omwegen over haar leven en ook over haar ervaringen met haar handicap, maar daarover later meer.
Ze ging naar de Hopse Boeren school (Antoniusschool) en vervolgens naar de Mulo, waar ze ook haar middenstandsdiploma behaalde. Vervolgens heeft ze 2 jaar bij de Etos gewerkt op de administratie en later 25 jaar bij de gezondheidsdienst in Boxtel, ook op de administratie. Toen was de koek op zoals Maria dat aangeeft en kwam ze in de WAO terecht.
Het werken was niet meer te combineren met haar handicap. Maria zou Maria niet zijn als ze bij de pakken neer zou zijn gaan zitten. Wim van Kollenburg droeg haar voor als bestuurslid van De Heikant. Haar administratieve vaardigheden zouden nog heel goed van pas komen als bestuurslid. 27 jaar zou ze aanblijven in het bestuur van De Heikant, waarvan 23 jaar als penningmeester. Daarnaast heeft ze veel praktische activiteiten ondersteund zoals het secretariaat, het buurtblad, de Sinterklaasvieringen en bijvoorbeeld de bezoekjes aan de Heilige Eik in Oirschot. Over de Sinterklaasviering heeft Maria nog een anekdote.
Toen een viering al volop aan de gang was, zag Maria tot haar grote schrik dat 1 kind wel aanwezig was, maar vooraf niet was aangemeld. Maria is die zondag nog snel even naar Intertoys gereden om een cadeautje te kopen. Het zou ondenkbaar zijn dat 1 kindje werd overgeslagen. “Het was altijd peentjes zweten omdat onze grootste zorg was dat we iemand zouden vergeten” vertelt Maria.
Later in het interview blijkt diverse keren hoe groot haar hart is voor kinderen en voor de jeugd van De Heikant. Op een zeker moment zegt ze “ik heb zelf geen eigen kinderen gehad, maar door De Heikant heb ik er zat en daar ben ik trots op! Verschillende jongeren noemen haar “de moeder van De Heikant”.
Dat ze trots mag zijn op haar grote bijdrage aan De Heikant is ook gebleken uit de koninklijke onderscheiding die zij voor al haar vrijwilligerswerk heeft gekregen. Ze is lid geworden in de orde van Oranje Nassau.
Op de foto poseert ze trots met deze onderscheiding, die voor haar uit de lucht kwam vallen.
Tijdens een vrijwilligersavond werd deze door burgemeester Ubachs aan haar uitgereikt.
Mari en veel familie waren stiekem ook uitgenodigd voor deze feestelijke gelegenheid.
“Deze onderscheiding heeft me heel veel gedaan, ik was enorm onder de indruk” vertelt ze.
Nadat ik genoodzaakt was om te stoppen met mijn werk was ik blij dat ik met mijn vrijwilligerswerk voor De Heikant iets terug kon doen voor de maatschappij”. Dit is ook het moment dat Maria terugkomt op haar handicap. “Ik heb het SAMEN zijn altijd zo fijn gevonden binnen De Heikant, dat iedereen erbij mag horen. Dat heb ik als gehandicapte ook zo ervaren”.
Op de vraag of dat eigenlijk niet vanzelfsprekend is reageert ze als volgt: “in eerste instantie heb ook ik in het leven moeten knokken tegen vooroordelen als gehandicapte. Ik heb het niet voor niets gekregen. Als je fysiek het nodige mankeert moet je jezelf extra bewijzen, bewijzen dat er met je hoofd niets mis is. Ik heb het misschien niet voor niets gekregen, maar ik ben trots op wat ik heb bereikt”. Nou Maria, namens alle Heikanters zou ik tegen jou willen zeggen TROTS MAG JE OOK ZEKER ZIJN !!
Over haar mooiste herinnering aan De Heikant hoeft Maria niet na te denken: “Anja van de Langenberg speelde in de feesttent een keer een verpleegster en als onderdeel van haar rol moest moest ze op een zeker moment huilen. Johan van de Loo (een verstandelijk gehandicapte jongen) vond dat klaarblijkelijk zo overtuigend dat hij haar direct en spontaan ging troosten. Vervolgens ging iedereen zingen “zonne goeie hebben wij nog niet gehad”. Dit is het mooiste en ontroerendste wat ik ooit heb meegemaakt”. Prachtig!
Op haar werkkamer heeft Maria een groot bord hangen met daarop ook heel veel herinneringen aan De Heikant.
Ook Maria kan blijven vertellen over haar avonturen binnen De Heikant. Dat ze als eerste op een elektrische stier ging zitten voordat anderen dat ook durfden. Over de gezinsdagen, de bezoeken aan de zieken in de buurtvereniging samen met Marietje van de Sande en later Tonnie van de Laar en het verkopen van consumptiebonnen tijdens de gezinsdagen samen met Mieke van de Corput.
Dit was ook heel erg gezellig. Helaas is Mieke eind 2022 overleden.
Intussen heeft Maria alweer een tijdje het stokje binnen het bestuur overgedragen, maar ze doet nog steeds mee aan verschillende activiteiten.
We sluiten af met haar wens aan de jubilerende buurtvereniging: “graag nog 75 jaar erbij en blijf de jongeren er goed bij betrekken”.
Dat is een mooie wens Maria, waar iedereen zich in kan vinden!